Graag wil ik met jullie een paar kleine verhalen delen over tante Nathalie: helemaal vanuit mijn blik. Vroeger gingen we steeds op bezoek bij ‘de tantes’,
tante Cil en tante Talie. Dan huppelde ik mijn jas aan en sprong ik blij de auto in voor een lange rit naar de schapen en een magische ontdekkingsplek.
Even terug naar jou: je ging geruisloos heen… stil als een slapend kind… of misschien zei je nog enkele namen en woorden op t einde. Dat weet ik niet. Ik vermoed dat het goed was zo en dat de tijd gekomen was. Ik ken je al mijn leven lang. En toch kende ik je niet zo goed: ik weet niet wat je dacht, wie je liefdes waren en wat je passioneerde, of triest maakte. Bij een grote opkuis, vonden we deze tekst op een papiertje:
"degenen die ik liefheb, heb ik verlaten,
om degenen die ik lief had terug te vinden."
