De kaai was door politie bewaakt en afgesloten. Er was een optocht en ze leek opgetogen. Ik dacht aan de ergens geadverteerde Ladies Run. Wat ik voelde voor ik wist wat ik zag, was een opgewonden en lange rilling. Deze mensen, wie ze ook waren, creërden een stevig energieveld door hun gemeenschappelijke gedachte. Want dat is eigenlijk wel wat een manifestatie doet, ze zet de hoofden en neuzen van mensen in dezelfde richting en vaak ook door beweging. De energie die daaruit voort komt, is sterk en beangstigend. De geschiedenis bewees reeds de vreemdheid van de kracht: Ganddhi haalde zijn slag thuis; in Oaxaca, Mexico, konden ze het niet meer aan en overvielen de kamperende leerkrachten in hun rug (‘s nachts); in China vonden ze het ook niet meer leuk en reden ze er dus maar op in. Een optocht is duidelijk een goed drukmiddel.
In deze optocht werd de xenofobie van de huidige Franse landsleiding gehekeld. Alle belangrijke ngo’s, linkse partijen, vakbonden, eco-organisaties en meer manifesteerden hun ongenoegen tegen het uitwijzingsbeleid van Sarkozi voor Roma’s. De stickers droegen vindingrijke slogans als ‘Liberté, Egalité et Fraternité’ ‘Ne touché pas mon pôte’… Enkele als nonnen geklede drags met de volgende boodschap ‘Rom = gay nazi’ namen vingerafdrukken, ook van kindjes, met een potje roze glitterende make-up. Le parade contre le politique du pilori was goed voorbereid.
Le Monde spreekt over enkele duizenden betogers. Ik geloof ze niet: hun betoog was zo krachtig dat ik vermoed dat ze met meer waren.(Lees 100.000, na check in Le Monde) De tweede rilling kreeg ik bij de gedachte dat echt àlle organisaties er waren. Voor één keer werkte hun woede samen.
Misschien moeten we in België (en Holland) ook maar eens uit ons kot komen. Een manifestatie in de vorm van een spontaan feest als aanklacht tegen het politieke Risk-spel en ter ere van het belachelijk maken van ons land. Ik zou ook bij ons graag de rilling voelen.
(Noot: waarom ik geen goede Risk-speler ben, ik ben niet te koop en sluit geen pact, ik werk liever samen in vertrouwen.)
Televisie en krant melden elke beweging van woonwagenbewoners die halt houden en kamp maken. Het regent ultimatums en boetes. Elke vierkante meter Belgische bodem is in privébezit genomen. De ruimte heilig verklaard en onaantastbaar. Uit ons kot komen? Ik doe mee, maar ongeveer iedereen is betrokken partij. Ergens in een oud boek staat er “zalig de zachtmoedigen want hunner is het rijk der aarde”. Zachtmoedigen, laat ons hopen als het in Parijs regent dat het dan in Brussel druppelt.
BeantwoordenVerwijderen